کتاب نوپردازی درقالب سنتی شعر پس از انقلاب اسلامی

کتاب نوپردازی درقالب سنتی شعر پس از انقلاب اسلامی مناسب علاقمندان به ادبیات وشعر میباشد.

مقاله «نگاهی به شعر انقلاب اسلامی» به بررسی کمی و کیفی شعر معاصر ایران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی می پردازد. در این مقاله از تحولات لفظی و معنایی قالب های رایج شعر سخن به میان می آید و تحولاتی که در غزل، مثنوی، رباعی، دوبیتی، قطعه، قصیده و تک بیتی به وجود آمده، مورد بررسی قرار می گیرد.

درباره قالب های نو نیز که در آغاز انقلاب اسلامی کمتر به آن توجه می شد سخن رفته است و از تحولات که در دهه دوم بعد از انقلاب در شکل، انواع و معنای شعر نو صورت گرفته، بحث به میان آمده و در همه زمینه ها موفقیت یا عدم موفقیت شاعران این دوره ارزیابی اجمالی شده است.

پس از پیروزی انقلاب اسلامی (بهمن ماه ۱۳۵۷) شعر معاصر ایران، حال و هوای دیگری یافت؛ شعر این دوره که هنوز هم نمی توان به درستی درباره ویژگی ها و موفقیّت های آن سخن گفت، بسیار پر حجم، و تحوّل و نوآوری در آن فراوان است.
بیشتر شاعران این دوره جوانانند و خوشبختانه در میان آنها،استعدادهای درخشان کم نیست.
در شعر انقلاب انواع قالب های شعری مانند غزل، مثنوی، رباعی، دوبیتی، چهارپاره، قطعه، قصیده، تک بیتی و قالب های نو به چشم می خورد. در همه قالب ها دخل و تصرف هایی صوررت گرفته که آن را از شکل های سنّتی و گذشته متمایز می نماید.

از میان قالب های سنّتی غزل بیشترین کاربرد را شعر انقلاب داشته و حجم غزل های سروده شده جدا از موفّق یا ناموفّق بودن آنها – نسبت به قالب های دیگر بیشتر است. نوآوری شاعران این دوره در غزل سرایی، غزل این دوره را با ویژگی هایی همراه کرده است که قطعا باید از آن با عنوان «غزل نو» یاد کرد.