صنایع دستی

صنایع دستی جايگاه ویژه‌ای در ميراث فرهنگی هر ملتی دارد. تنوع آثار صنایع‌دستی، گذشته از آن که ذوق، تفکر و خلاقيت يک ملت را نشان می‌دهد، نسبت به موقعيت جغرافيايی هر منطقه نيز متفاوت است. در کشور پهناور ايران به دليل تنوع آب و هوايی و ویژگی‌های جغرافيايی گوناگون صنایع‌دستی در شکل‌ها و رنگ‌های زيبا و چشم‌نواز با کاربردهای متفاوت به وجود آمده است. گرچه در ابتدا صنایع‌دستی برای برطرف کردن نيازهای اوليه انسان پديد آمد اما به مرور ذهن خلاق مردمان، باورها، اعتقادات و آداب و رسوم خود دست‌مایه‌ای برای بالا بردن کيفيت و هدف آن‌ها شد. همين باعث شد که آموزه‌های گوهرباری از اين هنر تراوش کند.

تعریف صنایع دستی

صنایع دستی یا کاردستی نوعی کار است که در آن لوازم تزئینی و کاربردی تنها با استفاده از دست یا ابزار ساده ساخته می‌شود. معمولا این کلمه به روش‌های سنتی ساختن کالاها اطلاق می‌گردد. استادکاری مخصوص هر یک از این موارد مهم‌ترین ملاک است. چنین چیزهایی اغلب از لحاظ فرهنگی یا مذهبی فوق‌العاده هستند. لوازمی که به صورت تولید انبوه یا با ماشین آلات مختلف ساخته می‌شوند جز صنا‌یع دستی نیستند.آنچه مقوله‌ی صنا‌یع دستی را از هنرکاردستی متمایز می‌سازد، هدف از ساخته آن‌ها است. صنایع د‌ستی لوازمی هستند که قرار است مورد استفاده قرار گرفته و کهنه، پوسیده شوند. موارد استفاده از آن‌ها بیش از یک تزئین ساده ‌است. صنایع د‌ستی اغلب کارهای فرهنگی و رسومی‌تری تلقی می‌شوند زیرا به عنوان بخشی از ملزومات زندگی روزمره مطرح هستند.
درحالی که هنر و کاردستی بیشتر یک فعالیت سرگرمی گونه و یک ارائه بی نقص از یک تکنیک خلاقیت است. از جنبه‌های عملی انواع مختلف صنایع دستی به دلیل شباهت مورد استفاده همپوشانی زیادی دارند. با توجه به اهمیت و ارزش آن 10ژوئن را به‌عنوان روز جهانی صنایع دستی اعلام کرده‌اند و در ایران سازمان میراث فرهنگی متولی این بخش (صنایع د‌ستی) می‌باشد. برخی از صنایع دستی معروف ایرانی: گلیم، فرش، گبه، قلمزنی، شیشه‌گری، منبت کاری، مینا کاری، سفال، چوب، خاتم‌کاری، ملیله دوزی و … می‌باشد.