ورزش های سواری

ورزش های سواری را به همه ی ورزش های سواره بر اسب یا خودرو میگویند:

مسابقه اتومبیل ‌رانی :

رقابتی مبتنی بر مهارت‌های رانندگی است و بر اصل سرعت و دست فرمان (خوش‌دستی) استوار است. در ایران مسابقه‌های این ورزش در این شاخه‌ها برگزار می‌شود:

مسابقه موتورسواری :

مسابقه ای که بین موتورهای ورزشی اصولا بر روی جاده های آسفالت است که این جاده ها می تواند به شکل یک پیست موتور سواری یا خیابان های عمومی بسته شده باشد. این مسابقات خود انواع مختلفی دارد.

مسابقه قایق‌رانی موتوری :

نوعی ورزش و سرگرمی است که با انواع متفاوتی از قایق انجام میشود.

پالیزه :

رول‌اسکیت یا پالیزه که به صورت متداول تنها به وسیله واژه اسکیت نامیده می‌شود یکی از ورزشهای تفریحی است، و همچنین می‌تواند به عنوان یک وسیله نقلیه مورد استفاده قرار گیرد در این ورزش از یک جفت کفش پالیزه استفاده می‌شود که هرکدام معمولاً دارای چهار چرخ هستند. پالیزه‌ها در دو شکل اصلی پالیزه کواد( که دو چرخ در جلو رو به روی هم و دو چرخ در عقب کفش به همین منوال قرار دارد) و دیگری پالیزه این لاین( 4 چرخ به صورت افقی پشت سر هم در زیر کفش قرار دارد) وجود دارند.

یخ ‌پالیزه :

به نقل از هایپرکلابز :یخ‌ پالیزه یا پاتیناژ نام نوعی ورزش است که با اسکیت روی یخ انجام می‌شود. پاتیناژ را می‌توان به صورت پاتیناژ تک ‌نفره و دونفره و گروهی انجام داد. این ورزش از زیباترین ورزش‌هاست و شامل کشش و حرکت بدن همراه با حفظ تعادل می‌باشد. پاتیناژ را می‌توان در سالن‌های پوشیده انجام داد و نیز در کشورهایی که زمستان‌های پربرف دارند از جمله در کانادا و روسیه این ورزش در پیست‌های باز هم انجام می‌شود.

تخته ‌پالیزه :

یا اسکیت بردینگ، یک ورزش مخاطره‌آمیز است که در برگیرنده سوار شدن، کنترل و انجام حرکات نمایشی با استفاده از یک اسکیت بورد است. اسکیت‌بردینگ می‌تواند به عنوان یک فعالیت تفریحی، یک کار هنری، یک شغل، یا یک روش برای حمل و نقل در نظر گرفته شود.

برف ‌پالیزه :

ی ک ورزش زمستانی است که در سطوح شیب ‌دار پوشیده از برف انجام میشود.این ورزش الهام گرفته از ورزش‌های اسکیت‌بوردینگ، موج‌سواری و اسکی است. به طوری که روی یک تخته به نام اسنوبرد که شبیه به تخته موج سواری است به روی برف و سطح شیب دار اسکی میکنند.

آب‌لیزه :

یا اسکی روی آب نوعی ورزش آبی است. ورزشکار در حالی که اسکی مخصوص به پا دارد به وسیله وسایل آبی موتوری با سرعتی در حدود سی کیلومتر در ساعت روی اب کشیده می‌شود. میدان اجرای مسابقه دارای دویست متر طول و بیست متر عرض است که به وسیله گوی‌های شناور به قطر بست و پنج سانتی‌متر مشخص گردیده‌است.

هاکی روی یخ :

این بازی شامل سه سِت ۲۰ دقیقه‌ای می‌باشد و زمان بازی فقط هنگامی محاسبه می‌شود که توپ در حال حرکت باشد. بازیکنان در حالی که اسکیت به پا هستند با کمک چوب هاکی سعی بر این دارند که توپ هاکی را وارد دروازه حریف کنند

اسکوتر :

اسکوتر وسیله ای کمی مشابه به دوچرخه که پدال ندارد یا به صورت برقی است تا ساده که با نیروی پا ( پا زدن) حرکت میکند و تفریح بسیار رایج و نوعی ورزش به حساب می آید.

اسکی آلپاین :

سکی یک نوع تفریح، ورزش و روش جابجایی است که طی آن فرد با استفاده از چوب‌های صاف و بلندی که به کفش خود متصل می‌کند و چوب اسکی نامیده می‌شود، روی برف سُر می‌خورد.

اسکی صحرانوردی :

این ورزش در کشورهای سرد و کوهستانی اروپا و آمریکای شمالی محبوبیت دارد. مسافت این مسابقه اسکی۵۰ کیلومتر است و معمولاً شامل اسکی کردن از فراز و نشیب تپه‌ها و در سطح زمین می‌باشد. وسیله اسکی مخصوص این مسابقه (چوب اسکی) باریکتر و سبکتر از سایر اسکی هاست و کفش آن نیز به دلیل مسافت زیاد سبک می‌باشد و از ناحیه پنجه پا به اسکی وصل می‌شود.

اسکی روی چمن :

اسکی در مناطق کوهستانی در زمستان انجام می گیرد. اما در تابستان ها که این پیست های اسکی از برف خالی می شوند، معمولا مملو از چمن شده و به پیست اسکی روی چمن تبدیل می شوند. اسکی روی چمن هم رشته ای پر تحرک و مربوط به کوهستان بوده و لوازم مربوط به خود را می طلبد. اگر در این ورزش احتیاجی به لباس های حجیم نداشته باشید و با لباس سبک به ورزش اسکی بپردازید، خطرات زیادی به وجود می آید. در کنار جذابیت های این ورزش، آسیب های این ورزش بسیار جدی می باشد در اسکی برف زمین خوردن دردناک می باشد ولی چون شخص بر روی زمین لیز می خورد از آسیب آن کاسته می شود و همچنین از لباس های حجیم استفاده می شود از شدت ضربه مقدار ی کاسته می شود ولی در اسکی چمن چون زمین خوردن اکثراً با لیز خوردن همراه نیست شدت ضربه بیشتر شده و چون از لباس های سبک استفاده می شود درصد آسیب به پوست افزایش پیدا می کند. به همین دلیل در اسکی چمن علاوه بر کلاه ایمنی از ساعد بند و زانو بند نیز استفاده می کنند.

لژسواری :

ورزشی زمستانی است که به وسیله یک سورتمه یک نفره یا دونفره انجام می‌شود. لژسوار به پشت بر روی سورتمه خود می قرار می‌گیرد و سنگینی خود را به عقب متمایل می‌سازد. در سورتمه استفاده شده در این ورزش هیچ گونه ترمز یا وسیله‌ای ویژه برای هدایت آن وجود ندارد و لژسوار به وسیله دو قطعه فولادی که در زیر کفش‌های او قرار می‌گیرند برای هدایت سورتمه یا ترمز کردن استفاده می‌کند.

دوچرخه‌سواری :

استفاده از دوچرخه برای حمل و نقل، تفریح، تمرینات ورزشی یا ورزش به‌طور مستقل است. دوچرخه‌سواری به‌طور وسیعی به عنوان یک نوع بسیار مؤثر و کارآمد از حمل و نقل در فاصله‌های کوتاه و متوسط در نظر گرفته شده‌است.

دوچرخه‌ها در مقایسه با وسایل نقلیه موتوری دارای مزایای متعددی هستند، از جمله ورزش بدنی مداوم در دوچرخه‌سواری، پارک آسان‌تر، افزایش قدرت مانور، و دسترسی به جاده‌ها، مسیر دوچرخه‌سواری و مسیرهای پیاده‌روی روستایی است. دوچرخه‌سواری کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی ، آلودگی هوا یا صوتی کمتر، و کاهش بسیار بار ترافیکی را سبب می‌شود. این امر منجر به هزینه‌های مالی کمتر به کاربر و همچنین به جامعه در اشل بزرگ می‌شود. دو چرخه سواری ورزشی است که آن را می‌توان به صورت تک‌نفره یا گروهی انجام داد.

اسب سواری :

سوارکاری به معنای نشستن بر پشت یک اسب و کنترل حرکات آن می‌باشد. ویژگی این ورزش این است که انسان و مرکب (معمولاً اسب) را متحد می‌سازد، بنابرین موفقیت اسب و سوارکار به ارتباط و اعتماد و احترامی که آن دو برای یک دیگر قائل‌اند، بستگی دارد. برای شروع به یادگیری سوارکاری نیاز به هیچ دانش و مهارت قبلی ای نیست، با این حال به دلیل قدرت جسمی و ذهنی که کنترل کردن اسب نیاز دارد، به کودکان زیر ۷ سال توصیه نمی‌شود