کتاب سه شنبه ها با موری

کتاب سه شنبه ها با موری اولین بار سال 1997 در ایالات متحده آمریکا به زبان انگلیسی منتشرشده است. ویرایش جدید این کتاب که پس گفتاری نیز به آن اضافه‌شده است سال 2007 منتشر شد. سه‌شنبه‌ها با موری با گونه زندگی‌نامه‌ای و داستان فلسفی تاکنون به بیش از سی زبان مختلف ترجمه‌شده است و در 34 کشور جهان به فروش می‌رسد.

موری قهرمان اصلی رمان سه‌شنبه‌ها با موری به بیماری‌ای مبتلا شده است که کم‌کم اعضای بدنش را از کار می‌اندازد. این بیماری ذره‌ذره اعضای بدن او را از بین می‌برد و او را به‌سوی مرگ سوق می‌دهد. موری در آخرین روزهای عمرش هر سه‌شنبه جلسه‌ای با میچ آلبوم دارد که روایت هرکدام از این جلسات در فصلی از کتاب سه‌شنبه‌ها با موری آمده است.

در توضیح پشت جلد آمده است: سه‌شنبه‌ها با موری تاریخ‌نگاری اعجاب‌انگیز لحظاتی است که این دو مرد (میچ و مرشدش) با یکدیگر صرف کردند و میچ از طریق این کتاب، هدیه ماندگار موری را با جهان سهیم شده است.

سه‌شنبه‌ها با موری از تاثیرگذارترین و پرفروش‌ترین انتشارات نیویورک تایمز است که از اکتبر 1997 تاکنون همواره در صدر جدول پرفروش‌ترین کتاب‌های سال قرار داشته است.

اُپراه مینفری بر اساس این کتاب، فیلمی تلویزیونی تهیه کرد که از تلویزیون ایران نیز پخش شد.

سه‌شنبه‌ها با موری در سی و چهار کشور و به سی زبان ترجمه شده و به چاپ رسیده است. این کتاب پرفروش‌ترین کتاب سال در کشورهای ژاپن، استرالیا، برزیل، و انگلیس نیز بوده است.

در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «بعد از یک حمله‌ی شدید سرفه‌ای، آرام شد. چشم بر هم گذاشت و نفس کشید. ساکت و آرام نشسته بودم، زیرا فکر می‌کردم، بعد از آن تقلای سخت باید حال‌اش جا بیاید… او هم‌چنان با چشمان بسته ادامه داد: “اسم کاری که الان دارم انجام می‌دهم، رهاسازی خود از تجارب است.” رهاسازی خود از تجارب؟ “بله، رها سازی خود از تجارب. و این مهم است – نه فقط برای کسی مثل من که رو به موت است، بلکه برای فردی مثل تو که کاملا سالم و سلامت است. یاد بگیر، رها کنی.” موری چشمان‌اش را باز کرد و بازدم‌اش را بیرون داد. “می‌دانی، بودایی‌ها چه می‌گویند؟ به هیچ چیزی چنگ نزن، زیرا که همه چیز ناپایدار و موقتی است.” گفتم، اما یک لحظه صبر کن! مگر تو همیشه در مورد تجربه کردن زندگی حرف نمی‌زنی؟ همه‌ی احساسات خوب، همه‌ی احساسات بد؟ “بله.” خب، اگر خودمان را از تجارب رها کنیم، چگونه می‌توانیم، زندگی را تمام و کمال تجربه کنیم؟»